Ο κ. Λαζαρίδης Χαράλαμπος είναι Ομότιμος Καθηγητής Μηχανικής Τροφίμων στον Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Τμήματος Γεωπονίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ), όπου υπηρετεί από τον Φλεβάρη του 1986. Σπούδασε Γεωπονία στην τότε Γεωπονική Σχολή του Α.Π.Θ. (1968-1973) και έκανε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Πανεπιστημίου της Μιννεσότα (Η.Π.Α), όπου πήρε δίπλωμα M.Sc. στην Επιστήμη Τροφίμων (1975-1977). Τις διδακτορικές του σπουδές στη Μηχανική Τροφίμων (1977-1980) τις έκανε στο τότε Τμήμα Μηχανικής Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Μασσαχουσέττης, όπου του απονεμήθηκε ο διδακτορικός τίτλος (Ph.D). Μετά από μια σύντομη σταδιοδρομία στη Βιομηχανία Τροφίμων (1980-1985) σταδιοδρόμησε στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου δίδαξε και διδάσκει μαθήματα Μηχανικής Τροφίμων για πάνω από 35 χρόνια. Στο διάστημα αυτό διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Μασσαχουσέττης (1986, 1987), της Μιννεσότα (1991) και του Sao Paulo–Βραζιλία (2011).

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν σε θέματα ελαχιστοποιημένης, μη-θερμικής επεξεργασίας τροφίμων (minimal, non-thermal processing). Το ερευνητικό του έργο δημοσιεύθηκε σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές και παρουσιάστηκε σε πολλά διεθνή συνέδρια, σε αρκετά από τα οποία υπήρξε προσκεκλημένος ομιλητής. Υπήρξε κριτής ερευνητικών εργασιών σε πολλά διεθνή περιοδικά και αξιολογητής (Referee) διδακτορικών διατριβών σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Είναι συντονιστής σε πολλές συμφωνίες μετακίνησης φοιτητών μεταξύ Πανεπιστημίων του εξωτερικού (Πρόγραμμα Έρασμος) και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ISEKI Food, που αναφέρεται στον συγχρονισμό και την αναβάθμιση προγραμμάτων σπουδών Επιστημών Τροφίμων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο. Συγκαταλέγεται στα πρώτα, τιμητικά εκλεγμένα μέλη της ISEKI Food Academy (https://www.iseki-food.net/general/academy). Προσκλήθηκε να προσφέρει υπηρεσίες ως Εμπειρογνώμων (expert) της Γενικής Διεύθυνσης Γεωργίας (DG Agriculture) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

H Αθανασία Γούλα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στον Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ., με αντικείμενο τον Σχεδιασμό και τη Βελτιστοποίηση των Διεργασιών Επεξεργασίας Τροφίμων. Σπούδασε στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ., όπου αποφοίτησε το 1996. Συνέχισε τις σπουδές της στο ίδιο Τμήμα, από όπου πήρε διδακτορικό δίπλωμα το 2005. Παράλληλα, έλαβε δίπλωμα μεταπυχιακών σπουδών στη Διασφάλιση Ποιότητας από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2006). Στη συνέχεια, πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Χημείας του Α.Π.Θ. (2005-2007).

Εργάστηκε ως χημικός μηχανικός σε βιομηχανία παραγωγής κονσερβοποιημένων παραδοσιακών προϊόντων και κρεμωδών προϊόντων τύπου σαλάτας (1997-1998), ως επιστημονική συνεργάτιδα στο Τμήμα Εμπορίας και Ποιοτικού Ελέγχου Αγροτικών Προϊόντων του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας και στο Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων του Τ.Ε.Ι. Λάρισας (2005-2009) και ως ερευνήτρια στο Εργαστήριο Τεχνολογίας Βιομηχανιών Τροφίμων και Αγροτικών Βιομηχανιών του Τμήματος Χημικών Μηχανικών Α.Π.Θ. (2007-2010). Το 2010 διορίστηκε στη βαθμίδα του Λέκτορα στον Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ με γνωστικό αντικείμενο «Επιστήμη Τροφίμων – Σχεδιασμός και Βελτιστοποίηση Διεργασιών Επεξεργασίας Τροφίμων» και το 2015 ανέλαβε τη διδασκαλία ως Επίκουρη Καθηγήτρια, ενώ από το 2019 είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια.

Έχει δημοσιεύσει 62 ερευνητικές εργασίες σε διεθνή περιοδικά με κριτές, 10 κεφάλαια σε βιβλία και 85 ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια, ενώ έχει περισσότερες από 3500 ετεροαναφορές. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στον σχεδιασμό διεργασιών επεξεργασίας τροφίμων, στη μοντελοποίηση διεργασιών επεξεργασίας τροφίμων με χρήση προγραμμάτων υπολογιστικής ρευστομηχανικής (CFD), στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη πρότυπου εξοπλισμού επεξεργασίας τροφίμων και διαχείρισης αποβλήτων βιομηχανικών τροφίμων (ανάκτηση συστατικών), καθώς και στην ανάπτυξη μαθηματικών μοντέλων που περιγράφουν τη θερμική απενεργοποίηση θρεπτικών συστατικών τροφίμων σε διεργασίες επεξεργασίας.